Maria

Je herkent haar aan haar blauwe mantel. Dat is ze. Zeker in de musical Maria die deze week in Burgum speelde. Het is leuk om zoveel bekenden op het toneel en in het koor en in het combo te zien. Ze spelen met overgave. Tegen de achtergrond van het Limburgse Thorn (het decor is schitterend) klinkt het verhaal van Maria in het Nederlands met onvervalst Friese tongval. Dat geeft het geheel ook wel wat komisch. Olga, de roddeltante van het dorp doet er nog een schep bovenop (en ik ken de speelster van Olga als een toegewijde EHBO’er 🙂 ). Dat is natuurlijk een rolverwisseling en die rolverwisseling speelt sterk op het moment dat ik twee collega-predikanten bezig zie in een kruidige scene waarin het er bepaald onparlementair aan toe gaat: dat verwacht je niet van zulke pastoraal ingestelde mensen, dat ze zo lomp met hun dorpsgenoten omgaan. Ook op andere momenten speelt de rolverwisseling: dat je weet wat iemand heeft meegemaakt en dat dat des te meer lading aan het spel geeft.

Het plot is eenvoudig: een theatergroep komt spelen in de lokale kroeg en om hun stuk wat diepte te geven, snuiven ze de lucht van het dorp en van de verhalen die er spelen op. De context klinkt dus volop en dat zouden we eigenlijk allemaal moeten doen als we ergens een verhaal willen vertellen: eerst de sfeer en de verhalen proeven. En de  context klinkt des te meer tegen het verhaal van Maria zoals we haar in de bijbel ontmoeten. Daarnaast is er de doorwerking van Maria door de tijd heen: de Maria-vroomheid, Lourdes, de wees gegroetjes, het krijgt allemaal zijn plek.

Stap voor stap gaan we door het leven van Maria. En we zijn blij met haar verliefdheid (tenminste ik, ik word altijd zo blij van verliefde mensen). We janken bij de kindermoord in Bethlehem. We genieten van de intriges bij de bruiloft van Kana. En tenslotte komen we terecht op Golgotha. Een lieve vriendin van ons zingt daar Maria. De tekst kan ik niet terug halen, maar de indruk des te meer: zo gaat dat in het leven. Er is een tijd van opbouwen, van genieten, van sterk zijn, van leven doorgeven. Er is een tijd van verliezen, van pijn, van kwetsbaarheid. Je zult je kind maar verliezen.

Het raakte me tot in het bot. Om aan de hand van Maria een mensenleven, een dorpsleven te schetsen. En ondertussen wordt ze aangeroepen als troosteres van bedroefden. Dat perspectief moet er wel bij. Een mantel om in weg te schuilen. Maria is het verhaal van een weg met God. Vol van Gods liefde draagt ze Gods liefde onder haar hart. Vol van Gods liefde staat ze in voor anderen.